Kurier Lubelski "W domu poety"

.."Szczęście nie zależy od metrażu mieszkania ale od metrażu serca..."
Pięcioletni Piotruś i dwunastoletni Karol to dwór księżnej Marii. Tadeusz Kwiatkowski-Cugow w tej rodzinie - jak sam o sobie mówi - to lud.

Jesteśmy w mieszkaniu poety, wielkiego duchem i ciałem: 105 kg wagi i 185 cm wzrostu. Ponieważ większy pokój ma 12 metrów kwadratowych, a mniejszy 8 metrów kwadratowych - w swoim domu porusza się jak olbrzym.
W większym pokoju przy dwóch dłuższych ścianach stoją regały z kilkoma tysiącami książek i dwie rozłożone kanapy do spania. Na ścianach wiszą dwa duże obrazy, których tematyka jest zgodna z upodobaniem pana domu. Na jednym z nich jest kopia obrazu Kossaka "Bitwa pod Samosierrą" - pamiątka po ojcu, a na drugim - jako że nasz poeta ma etos wesołka - darowizna przedstawiająca butelki i owoce leżące na stole.

Przez mniejszy pokój Tadeusza Kwiatkowskiego-Cugowa, przewija się tysiące młodych ludzi. Są to ci, którzy interesują się poezją. Jest on dla nich nauczycielem - powiernikiem.
W tym pokoiku z maleńkim biurkiem, które poeta dzieli z własnym synem, jest wersalka i półeczki na darowizny jak żartobliwie mówi: Bo nawet krzesło jest darowane przez producenta mebli. Na ścianie wisi portret dziadka Alfonsa i babuni Walerii, papierowy order uśmiechu od dzieci niesłyszących, głowa greckiej bogini od greckich poetek i bardzo drogie pióro, którym nie pisze w obawie przed zgubieniem.

Jego pasją, poza pisaniem, jest jazda na rowerze. Ma ich cztery. Jeden wisi na ścianie nad wersalką, drugi stoi w przed pokoju, pozostałe są w piwnicy. Ma też wykonaną przez siebie sztangę do ćwiczeń siłowych. Na co dzień jest ona ukryta za wersalką, bo taką dyspozycję wydała księżna. Przy tak małym metrażu nie trudno było o potrącenia i coraz to nowe siniaki. Jak twierdzi pan Tadeusz - Szczęście nie zależy od metrażu mieszkania, ale od metrażu serca...