Tadeusz Pan

Tadeuszowi C.K., memu motorycznemu druhowi i notorycznemu poecie

Spotkałem Tadeusza...

na placu z rodzinnych stron:

Litewskim-jak jego dusza

i polskim- jak jego dom.

Spotkałem Tadeusza...

rotmistrza strzemiennych serc,

kustosza Horeszków kontusza,

sztukmistrza głębokich serc.

Spotkałem Tadeusza...

do ludzi z "Kolędą" szedł...

-A pan co, na głoweś upadł?

Przecież już lato-rzekł cieć...

Spotkałem Tadeusza...

trzy "Musztardówki" postawił na blat;

zleciało się paru z ratusza,

Jan, pewna trupianka i blad'...

Spotkałem Tadeusza...

w swym w kramie przy Bramie śnił sen

o "Głównej gonitwie" co rusza...

z drukarni (cmentarnej) PKWN.

Spotkałem Tadeusza...

żadnych nie dając mu for,

bo gdy już kramchram zakluczał

szepnąłem: -Gyere, van nekem itt bor!

Lublin, Plac Litewski, czerwiec 1979,

Dni Oświaty Książki i Prasy

Post Scriptum Lirycum

Spotkałem Tadeusza...

po latach dwudziestu trzech;

wciąż  żyła w nim nuta Kossutha,

wciąż śpiewał jak huzar swą pieśń:

Kossuth Lajos az uzente

elfogyott a regimentje...

(Lajosz Kossuth przysłał wieści

że regiment mu roznieśli...)

Spotkałem Tadeusza...

jak dawniej pił wódkę z nim wieszcz,

skroń jego tuliła Papusza

i Maria wsłuchana w swój wiersz

i ognisk pa duszam

snuł z rojstów się dym...

Więc Boże, chroń Tadeusza

i wieczny racz dawać mu rym...

Lublin, Strych-Luty 2003